دوربین های مداربسته در فضاهای عمومی

دوربین های مداربسته در فضا های عمومی مفید هستند یا مزاحم

نصب دوربین های مداربسته در فضای عمومی بایستی طبق شرایطی صورت گیرد , نصب دوربین مداربسته مخفی در اماکن عمومی جرم محسوب می شود و تنها در مواردی که افراد از نصب دوربین مداربسته باخبر هستند امکان به کارگیری دوربین مداربسته در فضای های عمومی وجود دارد .

دوربین های مداربسته در انواع و مدل های زیادی در بازار وجود دارند که هریک را می توان در موقعیت و مکانی نصب کرد که قابلیت های دوربین در کاربری های متفاوت فرق می کند .

قوانین نصب دوربین مدار بسته در محیط کار

دلایل قانونی بسیاری برای نصب دوربین مداربسته در محیط های اداری و کاری وجود دارد. از جمله این دلایل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• حفظ امنیت کارکنان در مقابل خشونت و سرقت

• جلوگیری از خرابکاری و سوء رفتار

• نظارت بر برقراری امنیت و بهداشت در محیط کار

• بهبود بهره وری کارکنان

• رعایت الزامات قانونی (در برخی از قسمت ها مثل بخش خدمات مالی)

چند قانون کلی برای نصب دوربین مداربسته در محیط کار وجود دارد. یکی از موارد قانونی این است که کارفرما باید به شیوه ای عمل کند که اعتماد و اطمینان متقابل بین کارمند و کارفرما حفظ شود. شرط قانونی بعدی این است که کارفرما نمی تواند اطلاعات خصوصی کارمندان را از طریق دوربین مداربسته مورد بازرسی قرار دهد.

در حال کلی کارفرما باید حقوق انسانی را در استفاده از دوربین مداربسته رعایت کند و به صورت مناسب آن را به کار گیرد؛ نظارت توسط دوربین مداربسته نباید برای کارمندان ایجاد مزاحمت کند.

کارفرما باید قبل از اقدام به نصب دوربین مداربسته در محیط کار، اطلاعات زیر را در اختیار کارمندان قرار دهد:

اطلاع از نصب دوربین مدار بسته در محل کار

علت نصب دوربین مدار بسته

محوطه ای که تحت پوشش دوربین مدار بسته قرار می گیرد

چگونگی استفاده از تصاویر ضبط شده

چگونگی حفاظت از حقوق کارمندان و حریم شخصی آن ها

نصب دوربین مداربسته به صورت مخفیانه جرم است و باید از آن اجتباب شود. تحت شرایط استثنایی مثل هنگامی که کارفرما بخواهد از وقوع یک جرم جدی جلوگیری کند، با گرفتن مجوز مربوطه از مراجع قانونی و در یک بازه زمانی محدود، این کار امکان پذیر می شود. اگر نصب دوربین مداربسته به صورت مخفی و بدون مجوز انجام شود، شخص خاطی تحت تعقیب قانونی و مجازات قرار می گیرد و همچنین مدارک حاصل از آن قابل استناد نخواهد بود.

بهترین زاویه دید دوربین مداربسته

بهترین زاویه دید و جاگزاری مناسب دوربین مداربسته

زاویه دید دوربین مداربسته از موارد مهمی است که به هنگام نصب دوربین مداربسته بایستی به آن توجه کرد , دوربین های مداربسته بنا به نوعی که دارند میدان دید متفاوتی هم دارند .

در این مقاله به شرح مفهوم زاویه دید در دوربین های مداربسته می پردازیم :

یکی از مهم ترین ملاحظات که در انتخاب و خرید دوربین مداربسته باید مورد توجه قرار گیرد، اندازه ناحیه ای است که باید تحت پوشش نظارتی قرار گیرد. بهترین روش برای انتخاب دوربینی که تمام نقاط مورد نظر شما را پوشش می دهد، آشنایی با مفهوم میدان دید در دوربین مداربسته است. ما در این مقاله، ابتدا به توضیح مفهوم میدان دید در دوربین مداربسته پرداخته و سپس مزایا و معایب لنزهای با زاویه دید وسیع و باریک را ارائه می کنیم. مطالعه این مقاله شما را در انتخابی آگانه تر یاری می کند.

میدان دید در دوربین مداربسته به چه معناست؟

میدان دید در دوربین مداربسته معادل فارسی عبارت field of view است که به اختصار FOV نیز نامیده می شود. این اصلاح با نام زاویه دید یا viewing angle نیز مطرح می شود. مفهوم این اصطلاح عبارت است از ناحیه ای که دوربین می تواند تحت پوشش قرار دهد. این فاکتور، در برگه مشخصات هر دوربین مدار بسته آورده می شود. واحد سنجش میدان دید در دوربین مداربسته “درجه” است. شما می توانید میدان دید در دوربین مداربسته را به عنوان زاویه ی بین دو لبه افقی تصویر در نظر بگیرید. 

همان طور که در تصاویر بالا دیدید، دوربین مداربسته ای که میدان دید 90 درجه ای دارد، هر سه جسم موجود در اتاق را تحت نظارت قرار می دهد و هر جسم، یک قسمت کوچک از تصویر دوربین را به خود اختصاص می دهد. در مقابل دوربین مداربسته با دید 60 درجه ای، تعداد کمتری از اشیا را با جزئیات تصویری بالا تحت پوشش قرار می دهد.

نکته: میدان دید گسترده همیشه بهتر نیست! هر نوعی از لنز دوربین مداربسته مزایا و معایب خود را دارد. در ادامه توضیحات بیشتری ارائه می شود.

مراحل اخذ ویزای تحصیلی در کانادا

تحصیل در کشور کانادا یکی از هدف های بسیاری از افرادی است که خواهان ادامه تحصیل در خارج از کشور هستند. این کشور از شرایط تحصیلی بسیار خوبی بهره مند می باشد و در میان کشور های دیگر از تعداد زیادی دانشگاه های معتبر برخوردار هستند. اما برای تحصیل در کشور کانادا شما نیازمند  دریافت ویزای تحصیلی کانادا هستید. به همین دلیل باید از چگونگی مراحل اخذ ویزای تحصیلی در کانادا اطلاعاتی دریافت نمایید. در متن زیر شما را با چگونگی دریافت ویزا آشنا خواهیم کرد.

مراحل اخذ ویزای تحصیلی در کانادا

از مراحل اخذ ویزای تحصیلی در کانادا ، شما باید ابتدا از سفارت کانادا در تهران وقت قبلی گرفته و مدارک خود را به همراه حضور موفقیت آمیز در یک مصاحبه ارائه دهید. سایر مدارکی که برای تحصیل در این کشور و اخذ ویزای تحصیلی کانادا ارائه دهید شامل مدارک زیر است:

1. نامه ی اخذ پذیرش تحصیلی از یکی از مراکز معتبر آموزشی در کشور کانادا
2. ارائه ی برنامه ی تحصیلی
3. اسکن از صفحات جدید ترین پاسپورتی که دارید. که به این منظور لازم است تمامی صفحات مهر خورده و صفحه ی اول را اسکن نمایید.
4. اسکن از صفحات پاسپورت قبلی شما در صورت وجود
5. ارائه ی اسکن از مدارک شناسایی که باید به صورت ترجمه شده باشد. در صورتی که متاهل بوده و قصد همراهی افراد خانواده را نیز با خود دارید می بایست اسکن از صفحه ی شناسنامه ی همراهان را نیز ارائه دهید.
6. یک قطعه عکس ۳ در ۵ و ۳ در ۴
7. ارائه ی فرم تمکن مالی
8. اسناد نشان دهنده ی دارایی موجود
9. فرم درخواست ویزا
10. پرداخت هزینه های مربوطه برای دریافت ویزای تحصیلی

هزینه های مورد نیاز برای دریافت ویزای تحصیلی کانادا

فردی که قصد ادامه تحصیل در کشور کانادا را دارد می بایست بتواند هزینه های تحصیلی برای یک سال تحصیلی در این کشور را فراهم کنند. به طور مثال در صورتی که هزینه ی سالانه ی تحصیلی در کشور کانادا ۱۵۰۰۰ دلار می باشد فرد می بایست این هزینه را به همراه هزینه های مربوط به زندگی در کانادا را برای یک سال اول از طریق حساب بانکی و یا اسپانسر به سفارت به اثبات برساند. این موضوع و اثبات تمکن مالی برای تحصیل در کانادا بسیار مهم است و در صورتی ک فرد نتواند آن را به اثبات برساند ممکن است افیسر درخواست او را مردود نماید.

مدت زمان دریافت ویزای تحصیلی

جواب مربوط به دریافت ویزای تحصیلی ممکن است مثبت یا منفی باشد این جواب ۹ هفته پس از انگشت نگاری شما در سفارت ارسال خواهد شد. در صورتی که درخواست فرد با موفقیت مواجه شود وی می تواند از طریق سفارت موجود در کانادا پاسپورت خود را تحویل داده تا مهر شد اما در صورت ریجکت شدن آن نامه ای مبنی بر دلیل ریجکت به شما ارسال می شود که معمولا دلایل آن به شرح زیر است:

1. منبع مالی شما کافی نبوده است.
2. هدف شما از تحصیل و یا دلیل بازگشت شما به کشور خود کافی نبوده است.
3. دوره ی تحصیلی مورد نظر
4. اشکال در فرم و یا بستن فایل ویزا
5. برنامه تحصیلی نامناسب.

تحلیل ریشه دندان

همه ی ما دوست داریم که دندان هایمان یک عمر دوام بیاورند اما بسیاری از ما می دانیم که همیشه این اتفاق نمی افتد. یکی از مشکلاتی که می تواند عمر دندان هایمان را کم کند، تحلیل رفتن ریشه دندان است.

تحلیل ریشه به ندرت اتفاق می افتد و در کودکان شایع تر است. زمانی که کودک برای ایجاد فضا برای درآمدن دندان اصلی، ریشه دندان شیری را از بین می برد، سلول های بدن به تحلیل ساختار ریشه پس از رشد دندان اصلی می پردازند. تحلیل ریشه در بزرگسالان بیشتر به علت درمان ارتودنسی رخ می دهد.

علل تحلیل ریشه دندان

علت کوتاه شدن یا تحلیل ریشه ها تغییرات بیولوژیکی است. البته این علت نمی تواند نقش ارتودنسی را در تحلیل ریشه نقض کند. در واقع تحلیل ریشه از عوارض درمان ارتودنسی محسوب می شود.

در طول ارتودنسی، ریشه هایی که شکل های غیر معمولی دارند، بیشتر مستعد کوتاه شدن هستند و ریشه های سالم، پیپت (pipette) شکل یا انحراف دار نیز بیشتر مستعد تحلیل رفتن نوک ریشه می باشند.

همچنین کوتاه شدن ریشه می تواند با سابقه ارتودنسی فرد مرتبط باشد. علاوه بر این، شرایط پزشکی دیگری مانند عدم تعادل متابولیسم کلسیم فسفات و بیماری متاستاتیک می توانند باعث کوتاه شدن ریشه شوند. به عنوان مثال، استئوسارکوما بیماری است که می تواند به پوسیدگی دندان، متاستاز پیدا کند.

تشخیص ریشه هایی که به طور طبیعی کوتاه هستند از ریشه های کوتاه شده بسیار اهمیت دارد زیرا در برخی موارد عکس های رادیوگرافی آنها بسیار شبیه به هم می باشند.

در ابتدا، ممکن است علت شکل نگرفتن ریشه ای با طول طبیعی، تفاوت های ژنتیکی، شرایط پزشکی و سندروم ها به نظر برسد.

در نهایت می توان گفت علل مختلفی می تواند موجب کوتاه شدن ریشه دندان ها شود. یکی از دلایل شایع آن، تحلیل ریشه ناشی از درآمدن دندان مجاور می باشد و به عنوان مثال، ممکن است دندان های نیش باعث تحلیل ریشه دندان های پیشین جانبی شوند. ضربه و التهاب ناشی از آن نیز می تواند باعث تحلیل و کوتاه شدن ریشه شود.

عوارض

بر اساس مقاله ای در ژورنال دندانپزشکی اروپا، حل مشکلات ارتودنسی اغلب موجب تحلیل جزئی ریشه در دندان های اصلی می شود. هنگامی که بریس ها درون دهان قرار می گیرند، به دندان ها فشار وارد کرده و آنها را مجبور به حرکت می کنند. به همین دلیل استخوان فک برای تطبیق دادن خود با حرکت دندان مجبور به تغییر شکل خواهد بود. اگر این تغییرات به سرعت انجام شوند، ممکن است دندان یا استخوان مجبور به تحلیل ریشه ها شوند.

طبق تحقیقات و مقالات دندانپزشکی، تحلیل شدید ریشه های دندان های اصلی، می تواند خطر لق شدن یا افتادن آنها را افزایش دهد.

درمان

از آنجایی که علت اصلی تحلیل ریشه اغلب ناشناخته باقی می ماند، بهترین روش برای درمان تحلیل ریشه، پیشگیری از آن است. طبق تحقیقات انجام شده در زمینه دندانپزشکی، متخصصین ارتودنسی باید قبل از شروع درمان، از دهان و دندان بیمار عکس های رادیوگرافی تهیه کنند. در صورتی که ریشه ی دندان ها بسیار کوتاه باشد، متخصص ارتودنسی باید به فکر درمانی جایگزین باشد. با اینکه تحلیل شدید ریشه به ندرت اتفاق می افتد؛ اما مراجعه مداوم به دندانپزشک برای چکاپ دندان ها و تشخیص زودهنگام مشکلات دندانی، بسیار ضروری است.

به خاطر داشته باشید که رعایت بهداشت دهان و دندان که شامل مسواک زدن و استفاده از نخ دندان دوبار در روز می باشد، از اهمیت بسیاری برخوردار است. همچنین استفاده از دهان شویه های فلورایدی می تواند راه موثری برای پیشگیری از مشکلات دهان و دندان باشد.

سندروم دامپینگ

سندروم دامپینگ نوعی بیماری است که می تواند پس از انواع جراحی های لاغری که در آن ها بخشی از معده برداشته یا بای پس می شود، ایجاد شود. این سندروم همچنین می تواند در افرادی که جراحی مری انجام داده اند، تشکیل شود.  به این سندروم، تخلیه مکرر معده نیز گفته می شود و زمانی اتفاق می افتد که غذا (خصوصا غذاهای قندی) به سرعت از معده به سمت روده کوچک حرکت کند.

اکثر افراد مبتلا به سندروم دامپینگ علائم و نشانه هایی را از خود بروز می دهند. این علائم شامل درد و گرفتگی عضلات شکم و اسهال ۱۰ تا ۳۰ دقیقه پس از غذا می باشد.

به طور کلی، می توان با تغییر رژیم غذایی پس از جراحی لاغری، به پیشگیری از سندروم دامپینگ کمک کرد. این تغییرات ممکن است شامل، خوردن وعده های کوچکتر و محدود کردن غذاهای پر شکر باشد. در موارد جدی تر، ممکن است برای درمان سندروم دامپینگ نیاز به مصرف دارو یا جراحی داشته باشید. به طور کلی سندروم دامپینگ نیز مانند سنگ های کیسه صفرا از عوارض جراحی لاغری بوده و افرادی که به دلیل عدم کاهش وزن زیر تیغ جراحی می روند باید از آن آگاه باشند.

علل سندروم دامپینگ

پس از جراحی لاغری، کنترل حرکت غذا در دستگاه گوارش سخت تر می شود زیرا غذا به سرعت از معده به درون روده کوچک تخلیه می شود. خوردن برخی غذا ها می تواند احتمال ابتلا به سندورم دامپینگ را افزایش دهد. به عنوان مثال؛ قند های تصفیه شده به سرعت آب بدن را جذب کرده و منجر به بروز علائم سندروم دامپینگ می شود. این علائم همچنین ممکن است پس از خوردن لبنیات، برخی چربی ها یا غذاهای سرخ کردنی به سراغتان بیاید.

علائم سندروم دامپینگ

علائم اولیه و ثانویه سندروم دامپینگ ممکن است در هر شخص متفاوت باشد. علائم اولیه سندروم دامپینگ ممکن است شامل:

• حالت تهوع
• استفراغ
• درد و گرفتگی عضله های شکمی
• اسهال
• حس ناخوشایند پر بودن بسیار یا باد کردگی
• عرق کردن
• ضعف
• سرگیجه
• سرخ شدن پوست بدن یا صورت
• ضربان نامنظم و غیر طبیعی قلب

باشد. علائم ثانویه سندروم دامپینگ نیز شامل:

• هیپوگلیسمی
• عرق کردن
• ضعف
• ضربان نامنظم و غیر طبیعی قلب
• سرخ شدن
• سرگیجه

می باشد. حدود ۷۵ درصد از بیماران سندروم دامپینگ، علائم اولیه بیماری و ۲۵ درصد آنها علائم ثانویه آن را دارند.در برخی بیماران نیز هم علائم اولیه و هم ثانویه را بروز می دهند.

اگر پزشک احتمال دهد که بیمار به سندروم دامپینگ مبتلاست، سابقه پزشکی و جراحی های اخیر وی را بررسی کرده و سوالاتی درباره علائم و نشانه های بیماری از او می پرسد. پس از آن آزمایش هایی برای تایید سندروم دامپینگ و تشخیص شدت آن باید صورت گیرد.

• آزمایش گلوکز (قند): از آنجایی که سندروم دامپینک منجر به افت قند خون می شود، این آزمایش به پزشک کمک می کند تا ببیند بدن بیمار به گلوکز چگونه واکنش می دهد. در این آزمایش بیمار نوعی نوشیدنی قندی می خورد و یک ساعت بعد قند خون وی اندازه گرفته می شود.
• آزمایشات تخلیه معده: این آزمایش به تیم پزشکی این امکان را می دهد تا سرعت هضم غذا را در بیمار اندازه گیری کنند. برای این آزمایش بیمار باید مقدار بسیار کمی از مواد رادیواکتیو را همراه با وعده غذایی خود بخورد تا پزشکان بتوانند سرعت عبور این مواد را با دوربین های مخصوصی از بیرون ببینند. اگر این غذا به سرعت به روده کوچک برسد، می تواند، نشان دهنده سندروم دامپینگ باشد.
• آزمایش دستگاه رادیوگرافی: در این آزمایش بیمار یک نوشیدنی باریومی در مقابل دستگاه رادیوگرافی می نوشد. باریوم مایعی است که در دستگاه رادیوگرافی نشان داده می شود و به پزشکان این امکان را می دهد تا نحوه گوارش غذا درون دستگاه گوارش را مشاهده کنند. البته این روش به ندرت استفاده می شود.
• گاستروسکوپی: طی این آزمایش، پزشک لوله ای کوچک و قابل انعطاف به همراه دوربین و چراغ (آندوسکوپ) از راه دهان به درون بدن وارد می کند تا بتواند بخش های فوقانی سیستم گوارشی مانند مری، معده و دوازدهه را مشاهده کند.

درمان سندروم دامپینگ

تغییرات در شیوه زندگی و رژیم غذایی می تواند علائم سندروم دامپینگ را به حداقل رسانده و بسیار مفید باشند. البته این تغییرات باید به درستی انجام شده و بیمار باید از گرفتن رژیم های لاغری سریع خودداری کند. در موارد جدی تر، که تغییرات رژیم غذایی و روش زندگی موثر واقع نمی شوند، باید از دارو و جراحی کمک گرفت.

 تغییرات در روش زندگی و رژیم غذایی

تغییرات زیر می تواند در کاهش علائم سندروم دامپینگ مفید باشد:

• خوردن روزانه ۵ تا ۶ وعده کوچک غذایی به جای ۳ وعده ی بزرگ
• از خوردن وعده های بزرگ خوداری کنید.
• جویدن بسیار، می تواند به هضم غذا کمک کند.
• تا ۳۰ دقیقه قبل یا بعد از غذا نوشیدنی ننوشید.
• در طول روز ۸ لیوان آب بنوشید (فقط در میان وعده های غذایی)
• پس از خوردن غذا به مدت ۳۰ دقیقه دراز بکشید.
• از غذاهایی با فیبر بالا مانند بلغور جو دوسر، نان گندم، لوبیا، عدس و سبزیجات استفاده کنید.
• مصرف خوراکی های پر شکر مانند آبنبات، کیک، آبمیوه و نوشابه را محدود یا به طور کلی حذف کنید.
• نان سفید، برنج سفید و ماکارانی سفید را محدود یا حذف کنید.
• از مصرف الکل بپرهیزید.
• مصرف غذاهای پروتئین دار مانند گوشت گوسفند، ماهی و توفو را افزایش دهید.

• لبنیات را از رژیم غذایی خود حذف کنید و ببینید آیا علائمتان کاهش پیدا می کند یا خیر؟ لبنیات دارای میزان بسیاری لاکتوز طبیعی است.
• به وعده های غذایی خود پکتین، پسیلیوم یا آدامس گار بیافزایید تا روند حرکت غذا درون دستگاه گوارش را کند کنند.

از آنجایی که سندروم دامپینگ می تواند بر جذب غذا نیز تاثیر بگذارد، مصرف مکمل های غذایی می تواند بسیار مفید باشند. البته بهتر است در اینباره ابتدا با یک پزشک مشورت کنید.

مصرف دارو

در صورتی که تغییر رژیم غذایی نتواند حال بیمار را بهبود بخشد، پزشک ممکن است برای بیمار تزریق اکترئتید را تجویز کند. این نوعی داروی ضد اسهال است که سرعت تخلیه غذا به درون روده کوچک را کاهش می دهد.  این دارو همچنین می تواند از ترشح انسلین جلوگیری کرده و مانع از کاهش قند خون شود.

واکنش بدن به این دارو ممکن است حالت تهوع و استفراغ باشد.

جراحی

اگر سندروم دامپینگ به دیگر درمان ها جواب ندهد و یا ناشی از جراحی های قبلی بیمار باشد، پزشک ممکن است جراحی دوباره را پیشنهاد کند.

چندین نوع جراحی برای درمان این شرایط وجود دارد که باید بر اساس جراحی اولیه بیمار انتخاب شود. با این حال طبق گفته موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی، جراحی برای درمان سندروم دامپینگ اغلب موفقیت آمیز نخواهد بود.