اوتیسم در کودکان به یک معضل جدی برای خانواده ها تبدیل شده است چرا که این بیماری در آینده ی کودک تاثیر زیادی می گذارد عدم تعلیم کودکان اوتیسم در خانواده و یا مدرسه شدت این بیماری را افزایش می دهد و در بزرگسالی مشکلات زیادی را برای او به همراه خواهد داشت .
اوتیسم در بزرگسالان به دلیل عدم آشنایی خانواده ها با روش های جدید درمان این بیماری است , به کارگیری روش های دارویی و آموزشی در سنین پایین می تواند تا حد زیادی از شدت آن جلوگیری کند .
برای درمان بیماری اوتیسم کودک باید تحت نظر پزشک باشد و والدین کاملا بر اساس گفته های پزشک عمل کنند . هرچند درمان قطعی اوتیسم وجود ندارد، ترکیبی از درمان های خانگی و مدرسه‌ای می تواند به درمان این بیماری کمک نماید. اما در ابتدا کودک بایستی تست اوتیسم بدهد , هدف درمان افزایش عملکرد کودک با کاهش شدت بیماری می باشد , راه درمان اوتیسم خفیف با نوع شدید آن متفاوت است و پزشک کودکتان بسته به مشکل و شدت آن یکی از درمان های زیر و یا ترکیبی از آنها را پیشنهاد می کند.
همانطور که گفته شد دلیل این بیماری هنوز کشف نشده اما عوامل متعددی می تواند در رشد و یا بهبود بیماری اثرگذار باشد والدین با توجه بیش تر به کودکان در صورت بروز بیماری می توانند هرچه سریعتر روند رشد آن را کاهش دهند :
این عوامل شامل:
• جنسیت کودک : پسرها چهار تا پنج برابر بیشتر در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.
• سابقه خانوادگی : در خانواده هایی که یک کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد، خطر اینکه کودکی دیگر با این بیماری داشته باشند بیشتر است. همچنین خیلی غیرمعمول نیست که پدر و مادر و یا سایر اقوام نزدیک کودک مبتلا به اوتیسم، در ارتباط با دیگران و … مشکلاتی داشته باشند.
• سایر اختلالات : کودکانی که بیماری خاصی دارند بیشتر از کودکان سالم در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.
اوتیسم یک بیماری با طیف گسترده ای از اختلالات است که راه درمان دارویی خاصی ندارد اما با به کارگیری روش ها و متدهایی می توان تا حد زیادی از پیشروی آن جلوگیری کرد .
همانطور که گفته شد دارو برای بیماری اوتیسم وجود ندارد و اگر دارویی از سوی پزشک تجویز شود تنها جنبه ی درمان موقت و کاهش رشد این بیماری را دارد .
روش های درمان اوتیسم بنا به شدت آن تجویز می شود , راه درمان اوتیسم خفیف به نسبت راحت تر بوده و کنترل آن آسان تر خواهد بود .
برخلاف تصور عموم داروی ضد اوتیسم وجود ندارد و تمامی روش ها و داروها می توانند تا حدی موثر باشند چرا که ریشه ی این بیماری به وراثت و ژنتیک بر می گردد . حال سوالاتی در این باره وجود دارد که به پاسخ آن ها می پردازیم .
دلایل اصلی اوتیسم، شناخته نشده‌اند. شواهدی وجود دارد که عوامل ژنتیکی، در ایجاد اوتیسم نقش دارند. بیماری‌های خاص در زنان باردار نیز ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشند ( مانند سرخجه). اوتیسم، مردان را بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار می‌دهد. علی رغم شایعات همیشگی، اوتیسم به دلیل ایمن سازی به وجود نمی‌آید.
شواهدی دال بر اهمیت ژنتیک در پیشرفت اختلال طیفی اوتیسم وجود دارد (ASD). به هرحال، دلایل خاص آن، ناشناخته هستند. ASD اغلب از زمان تولد، یا قبل از رسیدن به سن سه سالگی به وجود می‌آید؛ ASD همچنین بیشتر در پسرها اتفاق می‌افتد تا دخترها. ظاهرا تفوت‌های نژادی در ایجاد ASD نقش ندارد.
خیر، درمان اوتیسم به کاملی انجام نمی شود بسیاری از افراد، اوتیسم را یک ناتوانی بلندمدت می‌دانند که می‌شود با حمایت و افزایش آگاهی عمومی درباره اختلال طیفی اوتیسم، آن را به شکل موثری مدیریت کرد. برخی افراد مبتلا به ASD، خودشان را افراد عادی می‌دانند تا افرادی ناتوان؛ آنها معتقدند روشی منحصر به فرد در ارتباط با دنیای اطرافشان دارند.
بیماری اوتیسم در کودکان با نشانه هایی همراه است که در ادامه مطلب به آن خواهیم پرداخت .
علت بیماری اوتیسم چیست ؟
درمان بیماری اوتیسم کدام است ؟
اوتیسم یک اختلال ذهنی پیچیده بدون درمان قطعی است که منشا آن به صورت دقیق یافت نشده است , در این بیماری کودک مبتلا مشکلات گفتاری و یادگیری خواهد داشت و رفتارهایی عجیب و غیر قابل پیش بینی از خود نشان می دهد .
این بیماری به دو صورت اوتیسم خفیف و اوتیسم شدید کودک مبتلا را درگیر می کند , کودکانی با رفتارهایی عجیب و مشکل ساز لزوما دچار بیماری اوتیسم نیستند با انجام تست های اوتیسممی توان در این باره نظر قطعی داد .
1. اصرار بر یکنواختی و مقاومت در برابر تغییرات.
2. در بیان نیازهای خود دچار مشکل هستند و به جای استفاده از کلمات از اَداها و اشاره استفاده می کنند .
3. تکرار کلمات، خنده نابجا ، گریه بی مورد ، نشان دادن استرس و نگرانی بی علت .
4. ترجیح می دهند که تنها باشند.
5. پرخاشگری
6. به سختی با دیگران رابطه برقرار می کنند .
7. دوست ندارند که کسی را بغل کنند و یا اینکه کسی آنها را بغل کند .
8. تماس چشمی ندارند و یا اینکه بسیار کم است .
9. با روشهای معمول آموزشی نمی توانند چیزی بیاموزند.
10. بازی های غیر عادی انجام می دهند.
11. اشیاء در حال چرخش را دوست دارند و خود نیز سعی می کنند اشیاء را به حالت چرخش در بیاورند.
12. دلبستگی غیر عادی به بعضی از اشیاء پیدا می کنند .
13. از نظر احساس درد حساسیت بالاتر و یا پائین تری نسبت به افراد عادی دارند .
14. ظاهراً از چیزی نمی ترسند .
15. از نظر فعالیت های فیزیکی ، فعالیت زیادتر و یا کمتری نسبت به کودکان سالم دارند .
16. حرکات بدنی آنها به صورت نرم و عادی نیست .